آلفونس دوده

آلفونس دوده (به فرانسوی: Alphonse Daudet) (زاده ۱۳ مه ۱۸۴۰ – درگذشته ۱۶ دسامبر ۱۸۹۷) نویسنده فرانسوی بود. او پدر نویسندگان، لئون دوده و لوسین دوده بود.

آلفونس دوده در سال ۱۸۴۰ در Nîmes زاده شد. او در ۱۵ سالگی به پاریس رفت و به نوشتن داستان، نمایشنامه و شعر سرایی پرداخت. دوده با داستان نامه‌های آسیای من مشهور شد. دوده از حیث سبک جزء طبیعت‌گرایی شمرده می‌شود، اما از راهی احساسی‌تر به موضوع‌ها نزدیک می‌شود و معتقد است که داستان‌نویسانی که دقت خود را بر زشتی‌ها متمرکز ساخته‌اند، جهان را بد شناخته و بد تعبیر کرده‌اند، پدرش در شهر “نیم” کارخانه ابریشم بافی داشت، اما مجبور شد کارخانه را بفروشد و به لیون نقل مکان کند، آلفونس، در ابتدا از آب و هوای مرطوب آن شهر ناراحت شد اما خیلی زود با آن اقلیم خو گرفت، وی در ۱۴ سالگی اولین سفرها را آغاز کرد و نخستین شعرها را سرود، آلفونس در پی یافتن کار برای تأمین معاش خانواده راهی پاریس شد و به برادرش “ارنست” که او هم نویسنده بود پیوست، در همین زمان مایه کافی برای نوشتن داستانی به نام “La Pettit chose” گرد آورد، در پاریس او به یک باره دل به نوشتن داد، به محافل ادبیِ گوناگون سر کشید و با نویسندگانی چون امیل زولا، گوستاو فلوبر و برادران گنکور آشنا شد، با دختری زیبا به نام “ماری ریو” سر و سری پیدا کرد که ماجراهایش بعدها در کتاب “سافو” انعکاس یافت و تنها اثر منظوم خود به نام “Les amoureuses” را به او تقدیم کرد.

منبع: ویکی‌پدیا