ادبیات ایتالیا

ادبیات ایتالیایی در ابتدا مجموعه‌ای از غزل‌واره‌ها و اشعار عاشقانه و رزمی و بزمی بود که شاعران دوره گرد و نقالان برای مردم می‌خواندند یا همراه با چنگ و آواز آن‌ها را می‌خواندند و مردم ایتالیا بسی راغب به شنیدن این گونه ترانه‌ها و اشعار بودند. نغمه سازان و داستان پردازان ایتالیائی گاه از واژه‌های فرانسوی در عبارات موزون خویش سود می‌جستند و همان‌طور که می‌دانیم در حدود قرن دوازدهم و سیزدهم میلادی هر یک از شهرها و نواحی ایتالیا دارای حکمرانی مستقل بود ازاینرو وحدتی در این سرزمین وجود نداشت و لهجه‌ها غالباً با هم تفاوت داشت با اینحال در زمان فردریک دوم زبان ایتالیائی در سیسیل، توسکانی مورد استعمال بود و شاعران و خوانندگانی که به ایتالیائی شعر می‌سرودند با شعر را همراه با آواز می‌خواندند، قافیه پردازان سیسیل و توسکانی نامیده شده بودند. استاد و پیشوای این گونه شعر ایتالیائی شخصی به نام گوئیدو گوئینچلی Guido Guinceli که در سال ۱۲۵۴ میلادی درگذشته بود. وی از مردم بولونیا بود، در سرودن غزلهای پرشور عاشقانه، مهارتی به سزا داشت نفوذ اشعارش این شاعر بزرگ در پرورش فکری و شکوفائی استعداد دانته الیگری شاعر و نویسنده معروف ایتالیائی مؤثر بوده، سبب سرودن و نوشتن داستان کوتاه زندگی نو، سپس کمدی الهی گشته‌است. دانته شاعر و نویسنده نام‌آور ایتالیائی (۱۳۲۱-۱۲۵۶) بود.

منبع: ویکیپدیا